'Zaman herşey insan hiçbir şeydir. İnsan olsa olsa zamanın enkazıdır, demiş Karl Marx.' 
 

Ne çabuk akşam oldu ?, O kadar oldu mu yahu ? Vay be nasıl da geçmiş? 
 

Arkası burukluk, hüsran, bir endişe-huzursuzluk- gerginlik hali..
 

Çünkü zamanda, zamanın peşinde sürüklenmek mutsuzlaştırıyor.
 

'Çünkü, bir insan zaman üzerinde tasarruf edebildiği kadar daha mutlu. '
 

Yaşama yıllar katılıp dururken, yıllara yaşam katabiliyor muyuz ! 
 

Bütün ömrümüz de gerçekte ne kadar yaşadık ! 
 

Bu yüzden de varoluşçuların dediği gibi ' içimizde yaşanmadan bekleyen bir hayatın suçunu duyarız.'
 

Hep koşturuyoruz, ruhlarımız arkada kalıyor. Rasyonalitenin çemberine takılmış, yolların kirine pasına batmışız.. 
 

İnsan herşeyini kaybettiğini anlarmış da ruhunu kaybettiğini anlayamazmış ! 
 

Hiç bir şeyi boşa harcamamalı, sunulanları geri çevirmemeli ve ruhumuzu kullanmalı !

Çünkü hayat ulvi bir şeydir. 
 

Hem zamanın da üzerimizde hakkı var, öyle değil mi ?

O yüzden, vakde hayır katmak,  vakdi doğru yaşamak önemli...